De afgelopen week waren we in Nederland vanwege het overlijden en het begraven van onze moeder. Ze was al wel een poosje ziek maar het einde kwam alsnog wel als een verrassing. Het ging zo snel. Het einde van het leven van haar was samen met alle kinderen. Dit was mooi. Ook de uitvaart was mooi en heel bijzonder. Wat we nu nog hebben zijn herinneringen aan haar. We zijn wel blij dat ze ook één keer hier in Les Trois Taillants is geweest. Dat is al wel 10 jaar geleden maar toch..... Het kostte wel wat overredingskracht om haar mee te krijgen maar uiteindelijk heeft ze erg genoten om te kijken naar onze plek en het aanhoren van de toekomstplannen van toen. Samen met haar man heeft ze hier in Frankrijk rond gelopen op het landgoed. Ze heeft verder altijd erg meegeleefd met de vorderingen en de uiteindelijke verhuizing naar Frankrijk. Iedere week even opbellen hoe het gaat. Dit hoeft nu niet meer. Dat wordt wennen, alles moet nog een plekje krijgen. Maar de herinneringen zijn er en het moment dat ze hier was staat nog goed in ons geheugen. Dit zijn van die mooie dingen om je nog heel lang te herinneren. Ze hoeft nu in ieder geval niet meer zo lang in de auto te zitten om af en toe nog eens een kijkje te komen nemen. Het is goed.
