Vandaag weer verder met de inloopkast. Knutselen op de vierkante meter. Als je je kont draait zit je klem, maar we gaan gewoon door tot het klaar is en dat we onze spullen erin op kunnen bergen. De rechtopstaande betimmering gemaakt en de vloerbedekking erin passnijden. Ook de strippen voor de planken eraan en tegen de avond konden we nog net de planken op maat zagen voordat ik eruit moest om nog net voor het donker Chef uit te laten. Het was allemaal net op tijd klaar.

Het is vandaag aardig weer. Dus we gaan dan toch even wat anders doen. Het is zonde om nu het buitenwerk over te slaan. Dus we gaan de schuur in. Het zou hier wat meer opgeruimd moeten worden maar dat valt nog niet mee. Je weet eigenlijk niet zo goed waar je moet beginnen. Maar we hebben toch wat meer plek nodig dus we beginnen maar ergens. Een keer zal het wel klaar zijn. De schuur is eigenlijk het domein van de katten Frêre en Freule. Ze kijken toch een beetje verontrustend toe hoe "hun huis" een beetje onder handen wordt genomen. We hebben vandaag in ieder geval een beginnetje gemaakt.

Vandaag hebben we de afwerkvloer in de inloopkast gemaakt. Annette op haar knieën om folie op het planken plafond te leggen. Dit om te voorkomen dat er steeds stof door de kieren blijft vallen. Daar bovenop komt dan de afwerkvloer op extra balkjes om ruimte te creëren om alle leidingen onder de vloer door te kunnen laten lopen. Zo hebben we alle vloeren op de verdieping gemaakt dus deze moet op dezelfde manier. Nu moet er nog een koker om de bundel met leidingen heen. Dat komt morgen weer aan de beurt. Het is een beetje gedoe in zo'n kleine ruimte.

Vandaag toch weer flink verder gegaan met de afwerking van het trapgat en de overloop. Annette is weer op haar plank aan het werk gegaan. Alles ging helemaal goed en de muren zijn zo wit geworden dat we nu binnen een zonnebril moeten dragen. De deuren op de overloop zijn nu ook afgewerkt. In ieder geval de kozijnen. Alle koplatten zitten erop en zijn netjes pas gemaakt om alle spanten heen. We worden steeds blijer als we zien hoe ons huisje er nu weer uitziet. We zijn nog lang niet klaar maar iedere keer komen we toch weer een stukje verder.

We gaan gewoon weer lekker verder in het trapgat. Nu de wanden netjes dicht zijn is het de beurt aan Annette om de boel netjes te behangen met glasweefsel behang. Het grootste probleem is natuurlijk wel hoe je alle plekken kan bereiken zonder een etage naar beneden te vallen. Dat is voorlopig aardig gelukt. Als het behangen klaar is en droog kan het verven beginnen. Zolang Annette op haar plankje blijft zitten vordert het werk en wordt het steeds mooier.

We zijn aan de gang gegaan met het netjes maken van ons trapgat. En daarbij komt er dan ook nog een inloopkast die we hard nodig hebben om de boel weer eens een beetje op te kunnen ruimen. En wat hoort er bij een inloopkast.........en deur natuurlijk. We beginnen dan maar met het maken van een kozijn. Dit moet dan allemaal een beetje pasgemaakt worden rondom het spant van het dak. Een beetje pas- en meetwerk. Maar een beetje houtworm laat zich daardoor niet uit het veld slaan. Het wordt mooi bovenaan de trap in ons huis in Les Trois Taillants.

"L'hiver arrive". De winter komt eraan. We hebben al zeker wat speldeprikken gehad dus het leek ons erg handig om de winterbanden maar weer eens onder de auto te zetten. Dat gaat een stuk beter als het nog een beetje droog is en nog niet zo koud. Het is altijd even een gedoe maar als je de banden van de schuurzolder hebt gehaald is het eigenlijk ook weer zo voor elkaar. Die winterbanden zijn hier toch wel erg belangrijk. Als het namelijk gesneeuwd heeft komt er geen strooiwagen of schuiver langs om de wegen weer begaanbaar te maken. Misschien na een week of twee maar verder moet je maar een beetje in de tractor sporen blijven rijden. Dat leer je ook weer snel hoor.

Het is al weer een poosje geleden dat we in Nederland waren maar de werkplaats uit Les Trois Taillants laat natuurlijk overal zijn sporen na. Het Atelier du Bois (de houtwerkplaats) heeft voor Rianne een prachtige massief Douglas houten schuifdeur gemaakt. Met een prachtige industriele schuifdeurrail is het geheel een plaatje geworden. Ik wilde dit toch nog even laten zien. Zo zie je dat vanuit Frankrijk er ook in Nederland mooie schuifdeuren op maar geleverd kunnen worden. Alles is mogelijk. Kijk gerust eens op de website www.atelier-du-bois.weebly.com

Les Trois Taillants is tegenwoordig ook op Instagram te volgen. Iedere ochtend als ik mijn wandeling maak met Chef de hond maak ik een foto van de natuur in de directe omgeving van ons huis en van de Camping "Au Bout du Monde". Het zijn dus altijd foto's van het seizoen en zo kunt u het voortgaan van de seizoenen hier in de Creuse ook volgen. Maar voor diegene die geen account hebben bij Instagram plaats ik de foto's regelmatig als foto van de dag. Wilt u ook iedere dag een natuurfoto ontvangen vanuit onze "achtertuin" kijk dan op https://www.instagram.com/troistaillants/

Het is eind november en de winter laat toch al aardig van zich horen. In de nacht is het al behoorlijk onder nul en overdag net een beetje erboven. Gelukkig hebben we kachelhout genoeg zodat we de kachel lekker warm kunnen stoken. In de ochtend lekker koffie drinken bij de warme kachel en in de middag doen we dat nog maar eens met een kopje thee. Iedere keer weer even warm worden. Als ik Chef uitlaat kan ik wel mooie foto's maken maar Chef heeft totaal geen last van de kou en rent zijn rondjes alsof het een lieve lust is. Daarna ga ik toch weer lekker naar de warme kachel.

Vandaag kunnen we u met trots vertellen dat onze nieuwe website voor de camping "Au Bout du Monde" helemaal nieuw en uitgebreid is. We zijn nu officieel een camping geworden en daarbij verhuren we natuurlijk als vanouds de gîte en de nieuwe pipowagen maar daar is nu een luxe compleet ingerichte caravan bijgekomen. We zijn er heel blij mee om alles nu netjes in de nieuwe website te mogen laten zien. De komende tijd zal de site nog uitgebreid worden met allerlei toeristische activiteiten die in de Creuse te doen zijn. Kijk gerust eens rond op de nieuwe website www.au-boutdumonde.com

Zoals ik gisteren nog beloofde was de kleinzoon niet de enige verrassing. Een aantal dagen nadat we voor het eerst opa en oma waren geworden was het de beurt aan onze oudste dochter om het leven te schenken aan een wolk van een dochter. Het kwam natuurlijk niet helemaal als een verrassing. We hebben het bij Arma en Erik wel een beetje zien aankomen. Maar als alles dan weer helemaal goed is gegaan en je kan Juno, onze nieuwe kleindochter vasthouden, en eens goed bekijken is het echt wel een geweldig moment. Binnen een paar dagen een kleinzoon en een kleindochter. We worden er helemaal stil van. Het is iedere keer een compleet wonder en we zijn enorm blij dat het bij beide kinderen helemaal goed gaat. Nog een poosje en ze kunnen bij opa en oma in Frankrijk komen helpen op onze camping.

We zijn de afgelopen tijd 3 weken in Nederland geweest. Dat is voor ons natuurlijk eigenlijk een veel te lange periode. Maar deze reis naar de Randstad had wel een heel bijzondere reden. We werden voor de eerste keer opa en oma. Eigenlijk was de geboorte al een feit voordat we naar Nederland vertrokken maar we zijn natuurlijk wel zo snel mogelijk gaan kijken. Jos en Jacolien zijn de trotse ouders geworden van Bram. Mijn naamgenoot gaat dan natuurlijk ook op de foto met de hele trotse en kersverse opa en oma Vroon. Maar er komt nog meer maar dat is voor morgen.

Vandaag staat in het teken van het "gele hesje". In Frankrijk is de "gilet-jaune" ineens een begrip geworden. De beweging is min of meer spontaan onstaan op internet en heeft vrij snel heel veel medestrijders gekregen. Ze willen hiermee protesteren tegen de hoge prijzen van de brandstof. Vandaag was het moment om heel Frankrijk stil te laten staan. De "gilet-jaune" zetten blokkades op in het hele land om het protest tegen de hoge prijzen flink kracht bij te zetten. En door een hesje te dragen of op je dashboard te leggen laat je zien dat je sympatie hebt voor de beweging "gilet-jaune".
En het bleef nog lang onrustig in het land...........

Nadat we de weersvoorspelling weer eens goed bestudeerd hadden kwamen we erachter dat na het weekend er wel serieuze nachtvorst verwacht gaat worden. De winter komt toch wel erg dichtbij zo. De plannen worden dus maar weer eens omgegooid. Het heeft ook nooit zoveel zin om een planning te maken hier. We gaan eerst maar gewapend met de compressor de waterleidingen te lijf. Alle leidingen die buitenlangs lopen (of in de schuur) naar de gastenbadkamer en de pipowagen moeten leeggeblazen worden. Alles bij elkaar is dat altijd nog wel een hele klus. Je bent eigenlijk de meeste tijd kwijt met het heen en weer lopen om allerlei kranen open en dicht te draaien.
Maar deze week is het weer voorlopig prachtig en samen met Chef maken we natuurlijk mooie wandelingen in de ochtend en de avond. We gaan nu wel iedere keer even kijken bij de bron. Omdat we nu een ingang gemaakt hebben is het makkelijk om naar de bron zelf te lopen. Het is een soort rustplekje geworden.

We zijn nog maar net terug in Les Trois Taillants en we gaan toch al weer goed van start. Voordat we verder geen tijd meer hebben omdat er nog zoveel verschrikkelijk veel moet gebeuren om de camping met alles er omheen klaar te krijgen voor het komende jaar, willen we toch even een klein beetje tijd reserveren om aan ons eigen huis ook nog weer eens wat te doen. We maken een voorzichtige start met het traphuis. Eerst naar de Brico om al het materiaal bij elkaar te hebben en dan gaan we rustig aan van start. Het traphuis is al twee jaar lang niet afgewerkt. Eigenlijk zien wij het niet meer maar we gaan er weer iets moois van maken hoop ik.

Eindelijk weer eens een foto van de dag. Na een aantal weken Nederland zijn we weer lekker op onze stek in Frankrijk. De reis ging langzaam omdat we zo zwaar waren. Daarbij was het ook nog heel slecht weer. Veel regen en wind en dan ook nog een manifestatie in Parijs. Daar was alles afgezet voor de viering van het einde van de eerste wereldoorlog 100 jaar geleden. Maar op het gemakje zijn we weer veilig in Les Trois Taillants aangekomen.
De laatste dagen in Nederland en de eerste in Frankrijk staan in het teken van inladen en ook weer uitladen. We hebben zoveel spullen gekregen van iedereen dat we weer helemaal hutje-mutje naar de Creuse reden. Het inladen is dan een puzzel om alles netjes in de aanhanger en de bus te krijgen en dan ook nog op volgorde langs de verschillende donatie adressen te gaan. Het uitladen is dan niet echt een grote klus alleen het moeilijke is dan weer om alles een plek te geven in de schuur, de werkplaats en de zolder. Sommige dingen moeten dan nog weer in het huis komen. Maar na een aantal dagen is alles weer voor elkaar.