De constructie vloer van de nieuwe pipowagen is klaar. Alle houten planken zitten netjes aan elkaar vast met een verbinding. De onderkant die op de balkenconstructie rust zit netjes in de beits zodat het niet aangetast kan worden vanaf de onderkant. En nu de complete vloer mooi één geheel is kan je ook goed zien hoe groot de wagen gaat worden. In totaal wordt het 2,5 bij 6,5 meter. Het is een hele oppervlakte. Straks gaan we verder met de afwerkvloer erop te maken. En die moet dan zo strak zijn dat het marmoleum er goed overheen kan. We zijn nog niet klaar. Maar stukje bij beetje komt er een pipowagen tevoorschijn. 

Is uw hond ook zo bang van al het vuurwerk rond kerst en nieuwjaar. Hier in Les Trois Taillants hebben we daar geen last van. Op het landgoed "Au Bout du Monde" is en blijft hier altijd rustig en stil. Het is een uitkomst voor jouw hond om hier de kerstdagen en/of de jaarwisseling te vieren. En dan wel zonder vuurwerk natuurlijk. In deze oase van rust kan jouw hond tijdens deze dagen lekker genieten van het feest zonder alle stress van de knallen en herrie van het vuurwerk dat andere afsteken. Speciaal voor deze gelegenheid openen wij onze deuren. De gîte is nog beschikbaar voor de hondeneigenaar die zijn of haar hond niet graag gestressed zien. 
De gîte is voor 2 personen en uw hond is dan natuurlijk welkom. Neem voor deze speciale aanbieding contact op met ons bramvroon@gmail.com of kijk even op de site www.au-boutdumonde.com/gite.html

Even een beetje productiewerk doen. De planken voor de constructievloer van de nieuwe pipowagen hadden we natuurlijk al wel gehaald maar nu moeten ze nog geschaafd worden. Daarna moeten er nog schuine kantjes aan gefreesd en de groeven moeten er nog in. Meter na meter. En toen dat allemaal klaar was moest de onderkant nog in de beits. Dat was nog even wat lamme armen van het smeren. Over de bovenkant komt nog een afwerkvloer dus daar hoeft niets meer aan te gebeuren. Het leek wel een plankenfabriek. Met een beetje zon zijn de planken ook nog droog geworden vandaag. 

Iedereen heeft zijn eigen taak. Annette stapt weer eens op de grasmaaier. Hopelijk is dat nu wel de laatste keer dit jaar. Maar alles moet toch een beetje netjes de winter in. Anders is het straks in het voorjaar niet meer te maaien. En Bram gaat maar weer eens naar Montlucon om hout te halen voor de bouw van de tweede pipowagen. We kunnen hellas niet meer met de bus bij de werkplaats komen anders komen we niet meer het gras uit (we spreken hier uit ervaring). Dus hoe krijg je dan het hout in de werkplaats. Dat doen we met een steekwagen. Eén kant op het wagentje en de andere kant gewoon op je schouder. Dat gaat toch bijzonder goed zo. Alle "chevrons" en "solvettes" komen keurig in de schuur en als ik ga lopen met het hout op mijn schouder en op de steekwagen is Chef gelukkig zo vriendelijk om de weg te wijzen. Anders zou ik natuurlijk verdwalen op ons landgoed. 

De herfst in Les Trois Taillants is ook de tijd van de trek van de kraanvogels. Ieder jaar is het weer een prachtig gezicht om de grote groepen over te zien vliegen. Het heeft wel een behoorlijk nadeel want het geeft ook aan dat de winter echt gaat beginnen. De trek van de vogels gaat van Polen naar het noorden van Afrika, waar ze in de winter verblijven. Eén route gaat over het oosten van Europa langs de oostkant van de Middellandse Zee richting Egypte. De andere route gaat over het midden van Frankrijk via Gibraltar naar Afrika. Deze route gaat recht over Les Trois Taillants. Het is prachtig om mee te maken. Je hoort ze al in de verte aankomen maar je ziet ze nog niet. Dan ineens vliegt er een club over. In het eerste filmpje vliegen ze recht over de gîte "Four au Pain". Door de ligging van ons huis hebben wij ook nog het geluk om wat langer van de vogels te kunnen genieten. De vallei waar wij over uitkijken wordt door de vogels gebruikt om al cirkelend weer in hogere luchtlagen te komen en zo hun reis weer wat makkelijker te kunnen voortzetten. Dat cirkelen zie je goed in het tweede filmpje. Daarbij komt dan ook nog een andere groep vogels voorbij. Deze groepen zullen waarschijnlijk verderop wel samenvoegen om de reis verder met z'n allen voort te zetten. 

Wat wij hier in Frankrijk meekrijgen is dat het Sinterklaas feest een behoorlijk heet hangijzer is geworden. Gelukkig zitten wij daar ver bij vandaan. Maar ja.......zou de goede Sint wel helemaal naar Frankrijk komen. Wij dachten.......we zetten gewoon onze schoen en we gaan heel hard zingen. Dan hoort hij het vast wel. En inderdaad......het heeft gewerkt. Zelfs met een goed brandende kachel zijn de cadeautjes gewoon in onze schoen gekomen. Ook had de Sint aan Chef gedacht. Die had ook gewoon zijn voerbak gezet in plaats van zijn schoen. En volgens mij valt zijn cadeau in de smaak. Tot aan de kerst iedere dag een snoepje vindt Chef niet verkeerd. En ook wij kunnen weer lekker snoepen. Wie zou nou toch die Sint zijn die helemaal naar Les Trois Taillants komt?

Eindelijk is er een beetje tijd om verder te gaan met de bouw van de tweede pipowagen. We willen graag dat deze wel op tijd klaar is voor het nieuwe vakantie seizoen. Voorlopig schiet het allemaal nog niet zo erg op maar vandaag hebben we echt een start kunnen maken. Eerst maar eens hout gekocht voor de houten constructie en de planken vloer die daar bovenop komt. Het hout was alleen wel een beetje te lang voor onze bus. Maar dat mag de pret niet drukken. Als dit hout weer verwerkt is kunnen we verder met de opbouw. We gaan gewoon beginnen en dan zien we hoe alles gaat lopen. Het is hier altijd nog goed gekomen dus daar maken we ons geen zorgen over. 

Om te beginnen zijn we vandaag ook weer verder gegaan met het winterklaar maken van de gasten badkamers voor de camping en de pipowagens. Waterleiding doorblazen, sifons leegmaken, alles afsluiten, geisers afdekken. Het is een hele klus. Maar we hebben ons ook nog over de geknakte boomtakken gebogen van de koeien wandeling van gisteren op ons campingterrein. We hebben zo goed mogelijk de breuken weer tegen elkaar gepast en alles gespalkt met touw en tape. Het is misschien erg simpel maar misschien groeit het volgend jaar gewoon weer aan elkaar. Je weet maar nooit. Misschien gaat de notenboom nog wat doen. De andere boompjes hebben we maar gewoon netjes gesnoeid. 

Er zijn van die dagen dat het niet helemaal gaat zoals je 's ochtends bij de koffie bedenkt. Het begon eigenlijk al in de nacht. Chef sloeg twee keer aan. Het gebeurd natuurlijk wel eens dat er een muis in de gang voorbij loopt dus ik ging met mijn slaperige hoofd twee keer kijken maar ik zag niks. Ik gaf Chef zelfs nog een standje vanwege het geblaf om niks. Maar in de ochtend was het wel duidelijk wat het was. Er staat weer een kudde koeien om het huis heen. Shit. Niet weer hé. Snel maar naar buurman Boudeau. En wat bleek......de koeien waren ontsnapt uit de stal. Daarna een wandeling en precies ons grasland zoeken ze dan uit om te gaan grazen. En dat was dus allemaal midden in de nacht. En Chef probeerde dus te waarschuwen. Maar ja, dat kwam dus niet over. Het is wel weer jammer dat de koeien weer heel veel heen en weer gelopen hebben en daarbij heel veel achter hebben gelaten. Enorme plakken. Daarbij lusten de koeien dus ook onze jonge peren, noten en appelbomen. Maar wat eigenlijk nog het ergste is zijn alle enorme kuilen die de poten van de koeien achterlaten in ons zachte grasland. Hier moeten volgend seizoen weer tenten staan. Dat is nu nog even wel een probleem. Ook hadden ze tussen de tanks door gelopen van de septic-installatie. Diepe gaten van de hoeven. Dus ik heb wel de boel moeten opgraven om te kijken of er schade was van de koeienvoetjes. Gelukkig was dit allemaal nog heel. Wat koeien ook heel leuk vinden is slootje springen. De kanten van onze greppel die al het regenwater moet afvoeren om ons land een klein beetje droog te houden, zijn onder al het gewicht van de dames behoorlijk ingestort hier en daar. Dus als eerste gaan we de sloot weer uitgraven. Dit moest toch nog gebeuren maar nu moest het op stel en sprong. Een dag lang graven. Pffff. Maar met overleg met de buurman wordt er wel besloten dat in het voorjaar ons land een egalisatie beurt krijgt. Dat is in ieder geval fijn. Morgen gaan we maar eens kijken wat we aan de boompjes kunnen doen.

Het is de laatste dagen een beetje wisselend weer. Af en toe zon en af en toe regen of motregen. Maar tussen de buien door zijn we al een aantal dagen bezig met het klaarmaken van het kachelhout. Ons houthok moet weer vol. Eén helft is voor het stoken van dit jaar maar de andere helft moet weer gevuld worden. Dat is voor volgend jaar. Het hout heeft dan weer mooi de tijd om te drogen. Dus we gaan weer volop hout afkorten en als ze dan weer te dik zijn naar mijn zin wordt het hout gekloofd. Zo zijn we weer lekker bezig. Maar het is in ieder geval de tweede keer dat je al weer warm krijgt van dit hout. De derde keer zal volgende winter zijn. Maar zo lekker onder de herfstzon je werk doen is niet vervelend. Af en toe komen er groepen kraanvogels voorbij die naar het zuiden gaan en het begin van de winter aangeven. Dus ik krijg dan de rustige gedachte dat ik mooi op tijd bezig ben om het hout klaar te maken. 

Feest in Frankrijk. Vandaag wordt de wapenstilstand herdacht die het einde van de Eerste Wereldoorlog betekende. In Frankrijk wordt "le Jour de l'Armistice" nog jaarlijks groots gevierd. En omdat men hier niet alleen de slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog wilt gedenken maar alle gesneuvelden in alle oorlogen wordt er een ceremonie gehouden onder de "Arc de Triomph". Daar brand de vlam van de onbekende soldaat. 

Vandaag is er een video in plaats van een foto. Na al het zagen en kloven van het kachelhout wordt het weer rustig in Les Trois Taillants. Het is vandaag mooi weer en we hebben een prachtige zonsondergang. Chef, de hond en Kesie de kat komen samen nog even kijken hoe al het hout weer opgestapeld ligt in het houthok. Na al het gezaag en gehak is het even lekker bijkomen zo met dit uitzicht.

"Atelier du Bois" is weer klaar met deze opdracht. Een mooie pui met terrasdeuren en een kleiner draairaam met dichte borstwering. Het ziet er toch wel ongeveer uit zoals de tekening die ik van tevoren heb gemaakt om een beeld te geven hoe het zou gaan worden. De buitenkant is uitgevoerd met de dikke Douglas-houten palen. Het ziet er mooi stoer uit. Ook de binnenkant is helemaal netjes afgewerkt met Douglas. Wij zijn er helemaal tevreden over en de klant is er ook heel erg blij mee. Daar doen we het toch voor. En wij kunnen weer wat mooie foto's toevoegen aan de fotogalerij van ons Atelier. 

Wat doe je als je denkt dat het gras bij de buren groener is dan in jouw weiland. Dan ga je van alles doen om het prikkeldraad te omzeilen. Toen het gras in het weiland van de koeien een beetje kort begon te worden werden er allerlei trucjes bedacht om toch aan het gras te komen dat ze wilden hebben. Uiteindelijk werden de hele piketpaaltjes uit de grond getrokken. Gelukkig kwam de boer snel in actie na ons telefoontje om de koeien tot de orde te roepen. Vorig jaar zijn ze ook al een aantal keren uitgebroken en dat wilde we toch wel voorkomen dit jaar. 

Omdat het vandaag toch slecht weer is hebben we lekker bij de goed opgestookte kachel gezeten. Een lekker croissantje, kopje koffie. Lekker wakker worden dus. Maar stilzitten is natuurlijk niet aan ons besteed. Een mooi moment om de website aan te passen en een plekje te maken voor de nieuwe pipowagen. We moeten het nu alleen nog wel doen met de tekeningen maar er kan al geboekt worden voor een mooie vakantie. Mag ik u daarom voorstellen. De nieuwe pipowagen "Cabane" wat "keet" betekent in het Frans. Vandaag heb ik dus wat mooie schetsen gemaakt zoals de nieuwe wagen eruit komt te zien. De indeling is helemaal uitgedacht. Hier heeft Anton ook nog een flink aandeel in gehad. Daarna is de website aangepakt en de uitbreiding van de huur accommodaties is vanaf vandaag een feit geworden. Voor info, reserveringen en alle andere vragen kunt u terecht op de website of je mailt gewoon naar bramvroon@gmail.com. 

Wij gaan ons schrap zetten voor de storm Amélie. Amélie Poulin was natuurlijk een mooie bioscoop film maar zodra het een storm wordt vind ik het al niet zo leuk meer. We gaan het afwachten. Ze geven in ieder geval code oranje af en wind rond de 100 km/h. Ik heb alles nog maar eens goed vastgebonden.